همه برای یک نام، دور هم جمع شده بودند؛ مردی که سال‌ها ارکستر ملی ایران را با اشاره «باتون» خود هدایت کرده است. شهرام ناظری، محمود دولت‌آبادی، حسین علیزاده، فرهنگ شریف، هوشنگ ظریف، داریوش طلایی، هوشنگ کامکار، داوود گنجه‌ای، مجید درخشانی، کیوان ساکت، پری بنان، ملیحه سعیدی، فاطمه واعظی (پریسا)، فخرالدین فخرالدینی و خیلی‌های دیگر آمده بودند تا به قول خودشان بعد از سال‌ها به جای اینکه در یک مراسم عزاداری گردهم آیند، بار دیگر در سایه سکان رهبری فرهاد فخرالدینی شبی به یادماندنی را برای موسیقی ایران رقم بزنند.
بنای قاجاری موزه موسیقی، شامگاه 11تیر میزبان چهره‌هایی از جامعه موسیقی بود که به دلیل مراسم رونمایی از کتاب «شرح بی‌نهایت» شامل خاطرات مشترک آزرم و فرهاد فخرالدینی آمده بودند. پیش از این مراسم که قرار بود ساعت 20 آغاز شود اما با تاخیری یک‌ساعته همراه شد، فخرالدینی با دوستداران خود عکس یادگاری گرفت و کتاب‌های آنها را امضا کرد.
پس از آن، مراسم در فضای باز موزه موسیقی شروع شد. علی مرادخانی، رییس موزه موسیقی به عنوان میزبان این برنامه از افتتاح استودیو و گالری موزه در زمانی نزدیک خبر داد و برگزاری این مراسم را اقدامی در مقابل تلاش‌های فرهاد فخرالدینی در عرصه موسیقی برشمرد.
علی هاشمی، نوازنده و پژوهشگر موسیقی هم از خاطرات و دوستی‌ای که با فخرالدینی داشت، گفت و در ادامه حسین علیزاده، نوازنده تار، سه‌تار و آهنگساز از روزهای هنرستان که استادانی همچون فخرالدینی در آن به تدریس مشغول بودند، یاد و آن دوران را بهشت زندگی خود توصیف کرد. او همچنین مروری بر روزهای سختی که اهالی موسیقی پشت سر گذراندند، داشت: «بعد از پیروزی انقلاب ما اهالی موسیقی احساس تنهایی می‌کردیم. در همان روزها که فخرالدینی مسوولیت‌هایی در حوزه موسیقی برعهده گرفته بود، دل خونی از برخی همکاران خود داشت چون در آن دوره کسانی بودند که بیشتر، ارادت اداری به کارشان داشتند تا تعهد به کار، اما من در کنار بزرگانی چون فخرالدینی احساس تنهایی نکردم. خیلی موقع‌ها خانه امید من خانه فخرالدینی بود و در تنهایی به او پناه می‌بردم.»
او با بیان اینکه فخرالدینی یک استاد واقعی است، سخنانش را اینگونه پایان داد: «متاسفانه شرایط طوری بوده است که حتی محیطی دلگرم‌کننده و مطمئن نداشته‌ایم. بیشترین دیدارهای ما در مجالس ختم بوده است. خوشحالم که امشب را می‌توانم به بهشتی تعبیر کنم که پیام‌آور آن فخرالدینی است و تا نسل‌های گذشته و آینده در موسیقی جریان دارند، اسم فخرالدینی هست و خواهد بود.»
در ادامه صدیق‌تعریف، خواننده، همکاری با فخرالدینی در سریال‌های امام‌علی(ع) و ابن‌سینا را افتخاری برای خود دانست و با آرزوی سلامتی و طول عمر برای او، بخشی از قطعه سریال امام‌علی(ع) را اجرا کرد.
محمد سریر، نوازنده، آهنگساز و عضو هیات‌مدیره خانه موسیقی نیز سخنران دیگر این مراسم بود که برخلاف دیگران به موضوع اهمیت انتشار کتاب «شرح بي‌نهايت» پرداخت: «تاریخ موسیقی ایران بسیار خلاصه است. این خلأ خیلی مورد توجه قرار نگرفته اما تالیف این کتاب می‌تواند کمک بسیار بزرگی برای رفع خلأهای موجود تاریخ موسیقی ایران باشد.»
محمد موسوی، نوازنده نی هم وقتی برای ایراد سخنرانی دعوت شد، ترجیح داد به‌جای کلام، با اجرای قطعه «خسرو و شیرین بختیاری» در مایه شوشتری از فخرالدینی تقدیر کند.
علیرضا قربانی، خواننده‌ای که در ارکستر ملی سابقه همکاری با فخرالدینی را داشت، اولین دیدار خود با این آهنگساز را توصیف کرد:
